Η κάμερα ανοίγει, η Χρυσηίδα Γκαγκούτη αρχίζει να μιλά και οι Κυριακές μας φαίνεται πως γίνονται πιο όμορφες και ευχάριστες. Αυτό είναι το συναίσθημα που νιώθουν οι χιλιάδες θεατές της και γίνεται εύκολα αντιληπτό από τα σχόλια κάτω από κάθε της βίντεο. Τοξικοί φίλοι και σχέσεις που δεν έχουν καλή κατάληξη, βίντεο με ένα προσωπικό κοινωνικό μήνυμα που θέλει να περάσει, τρομακτικές ιστορίες και άλλα πολλά μπορεί να βρει κάποιος με ένα κλικ στο κανάλι της στο YouTube που φτάνει τους 30 χιλιάδες subscribers.
Τα παιδικά χρόνια
Πως ήσουν σαν παιδί; Είσαι το “ελεύθερο πνεύμα” που βλέπουμε σήμερα;
Ναι, ποτέ δεν είχα θέμα να εξωτερικεύω τον εαυτό μου, να γίνομαι λίγο “καραγκιόζης”. Αυτό που μου άρεσε ήταν να βλέπω τους ανθρώπους να γελάνε. Βέβαια παλαιότερα είχα εστιάσει περισσότερο στο τραγούδι και όχι τόσο στο χιούμορ.
Επίσης, το οικογενειακό μου περιβάλλον ήταν ανοιχτό και με χιούμορ, με λίγο αυστηρές αρχές που τις έχω και αυτές. Όσο open-minded και να φαίνομαι, είμαι οπισθοδρομική σε κάποια πράγματα. Όχι βέβαια σε θέματα σεξουαλικότητας και τα συναφή… Θεωρώ, συνεπώς, ότι είμαι ένα περίεργο κράμα. Φαίνεται εξάλλου και από τα βίντεό μου αυτό, όπου πολλές φορές θα πω “άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε”, άλλα θα πετάξω και ένα “μάνα δεν είχες να σε μαζέψει” (ακολούθησαν πολλά γέλια μετά από αυτή της την ατάκα, με το -όπως λέει- Εδεσσιώτικο χιούμορ της να πρωταγωνιστεί).
Ποια χαρακτηριστικά από την παιδική σου ηλικία έχεις κρατήσεις και στην ενήλικη ζωή σου;
Κοίταξε, έχω απομυθοποιήσει πολλά πράγματα από την παιδική μου ηλικία, αλλά το ένα πράγμα που δεν μπορώ, ίσως, να δεχτώ είναι οι εξωσυζυγικές σχέσεις. Αυτό είναι κάτι που, στα δικά μου ηθικά όρια, δεν θα μπορούσα να δεχτώ ποτέ. Παρόλα αυτά δεν το κατακρίνω, καθώς συμβαίνει συνεχώς και είμαστε όλοι διαφορετικοί άνθρωποι. Άρα, θα μπορούσα να πω ότι είναι απλά κάτι που μου έχει μείνει ως κατάλοιπο από τα παιδικά μου χρόνια και ακόμη το θεωρώ έξω των ηθικών μου ορίων.
Υπάρχει κάτι από την παιδική σου ηλικία που να νοσταλγείς; Προσωπικά εγώ νοσταλγώ την παιδικότητα των παλαιότερων χρόνων και την ανεμελιά. Εσύ έχεις κάτι στο μυαλό σου που σου λείπει από τότε;
Προσωπικά, δεν μπορώ να πω πως μου λείπει κάτι από την παιδική μου ηλικία. Ακόμη ζω με αυτόν τον τρόπο. Αρχικά, η μαμά μου με βλέπει ακόμη ως παιδί, έχοντας ακόμη την ανησυχία για το εάν έχω φάει ή όχι. Αλλά και τα παιδικά μου χρόνια ήταν σουρεάλ, από την άποψη πως δεν είχα τα φυσιολογικά χρόνια ενός παιδιού.
Τι εννοείς;
Οι γονείς μου με έκαναν σε μια μικρή ηλικία και προσπάθησαν να εντάξουν εμένα στο ήδη υπάρχον πρόγραμμά τους. Οπότε μπορεί να ήμουν τριών χρονών, αλλά να έβγαινα μαζί τους για ποτό τα Σάββατα. Συναναστρεφόμουν με ανθρώπους που ήταν 30+ και είχα από πολύ μικρή κινητό για να με βρίσκει η μητέρα μου, την ίδια στιγμή που επειδή δεν προλάβαινε να μου φτιάξει πρωινό, μου έστελνε μέσω delivery την μπουγάτσα στο σχολείο. Πραγματικά, όμως, δεν θα άλλαζα τίποτα, γιατί θεωρώ πως όλη αυτή την εξωστρέφεια και την αυτοπεποίθηση που έχω τώρα, μου την δόμησε η παιδική μου ηλικία με την οικογένειά μου.
Φοιτητικά Χρόνια
Φεύγοντας από τα παιδικά της χρόνια ήθελα να εξερευνήσω, μαζί με την Χρυσηίδα, τα χρόνια της φοιτητικής ζωής στην Θεσσαλονίκη, τις σπουδές της στην Θεολογία και το πως μπήκε στο μυαλό της η ιδέα του YouTube. Βρισκόμαστε στα μέσα της συνομιλίας μας και το μόνο που μπορώ να παρατηρήσω είναι πως βλέπω μπροστά μου έναν άνθρωπο γεμάτο αυτοπεποίθηση, θετική ενέργεια και ένα φιλικό τρόπο ομιλίας που διώχνει κάθε άγχος που μπορεί να είχα πριν την συνέντευξη.
Πως και αποφάσισες να σπουδάσεις Θεολογία;
Με αποφάσισε η Θεολογία. Γενικότερα, η όλη διαδικασία των Πανελληνίων δεν με ενδιέφερε, πέρα από την τελευταία εβδομάδα που άρχισα να διαβάζω για τα μαθήματα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, λοιπόν, έγραψα 12.000 μόρια. Στο μηχανογραφικό δήλωσα μόνο 10 σχολές μαζί με την Θεολογία, την οποία είχα βάλει κιόλας τελευταία, απ’ ότι θυμάμαι. Έτσι, φτάνει η ημέρα των αποτελεσμάτων και βλέπω πως πέρασα στην Θεσσαλονίκη.
Με πολύ ζόρι αρχικά και περιέργεια πήγα στην σχολή, όπου και ξεκίνησα να φοιτώ. Λίγο βέβαια σε πιάνει ένα περίεργο συναίσθημα όταν βλέπεις πχ ότι πρώτη ημέρα εμείς κάναμε αγιασμό και αγχώνεσαι για το τι ακριβώς θα πεις στους φίλους σου από άλλες σχολές και τι θα έχετε ως κοινό.
Όμως, από το δεύτερο έτος που κατάλαβα το αντικείμενο της σχολής, είπα πως μόνο αυτή η σχολή είναι για εμένα.
Έχοντας μείνει στην Θεσσαλονίκη και πλέον όντας συχνή νομάς, τι είναι αυτό που σου αρέσει σε αυτήν και τι δεν σου αρέσει;
Επειδή ακριβώς είμαι από μια επαρχιακή πόλη, δεν μου αρέσει η συγκοινωνία. Δεν μου αρέσει που για να πάω κάπου, πρέπει να χρησιμοποιήσω ένα λεωφορείο. Παρόλα αυτά η Θεσσαλονίκη μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί την έχω συνδέσει με την άνοιξη. Δημιουργεί μια άνοιξη στην καρδιά μου και την έχω συνδέσει με τα φοιτητικά μου χρόνια, τις συνεχείς συναντήσεις με φίλους και παρέες…
Πότε ξεκίνησες την ενασχόληση με το YouTube;
Αρχικά, στο τρίτο έτος των σπουδών μου, μαζί με την φίλη μου την Ειρήνη, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε, χωρίς να ξέρει καμία τι ακριβώς θέλει. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, χωρίς συγκεκριμένο content με την λογική “ό,τι βρέξει ας κατεβάσει”. Στην πρώτη προσπάθεια δεν έβρεξε, ούτε κατέβασε. Κάναμε πέντε βίντεο και μετά από αυτό απλά χάθηκε η όρεξή μας.
Στην πρώτη καραντίνα, όμως, ήμουν σε μια φάση κατάθλιψης και η Ειρήνη βρισκόταν σε μια φάση δημιουργικής ηδονής. Έτσι, με παρακίνησε να ξεκινήσουμε και το πρώτο μας βίντεο ήταν ένα Make-up tutorial, το οποίο δεν τράβηξε. Μετά από αυτό αποφασίσαμε να αλλάξουμε το περιεχόμενο, να γίνουμε πιο αυθόρμητες και φτάνουμε στο σήμερα, όπου έχει χτιστεί αυτό το κανάλι, με επιτυχία που καμία από τις δύο δεν περίμενε.
Έχεις δηλώσει και σε άλλες συνεντεύξεις πως το YouTube ήταν αυτό που σου βελτίωσε την ψυχολογία στην πρώτη καραντίνα. Τι σε έκανε να πιστέψεις ότι η ενασχόληση με αυτό, θα σε βοηθούσε να ξεμπλοκάρεις την ψυχολογία σου;
Αρχικά, δεν μπορούσα να ασχοληθώ με την μουσική, λόγω καραντίνας. Αμέσως επόμενο στην λίστα ήταν το YouTube. Το κανάλι γενικά είναι “τράβα με να σε τραβώ”, αφού κάποιες φορές μπορεί να μην έχω όρεξη εγώ ή να μην είναι ορεξάτη η Ειρήνη. Αλλά παρακινούμε η μία την άλλη και βγαίνει το αποτέλεσμα που βλέπετε. Πραγματικά, όμως, εάν δεν ήταν η Ειρήνη για να με παρακινήσει στην αρχή της πρώτης καραντίνας, δεν θα είχα ξαναρχίσει το YouTube.
Η Χρυσηίδα μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα έχει καταφέρει το ακατόρθωτο, συγκεντρώνοντας περίπου 56.000 συνδρομητές από την πρώτη καραντίνα. Συζητώντας μαζί της, της εξέφρασα την προσωπική μου άποψη για την απότομη επιτυχία της. Η Χρυσηίδα για εμένα είναι ένας αυθεντικός άνθρωπος που μέσα από το χιούμορ περνά τις αλήθειες της και οι αλήθειες αυτές είναι κάτι, με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί πολύς κόσμος. Σπάνια βλέπουμε έναν YouTuber που γελά και μιλάει με τόση αυθεντικότητα, είτε το θέμα είναι οι τοξικοί φίλοι, είτε είναι το body positivity κλπ.
Ποιος είναι ο λόγος που το κανάλι σου αναπτύχθηκε τόσο γρήγορα;
Θα σου πω…Έχω μια ανορθόδοξη τακτική του να μην είμαι επιμελής. Επομένως, αυτό που βγαίνει, λόγω αυτού μου του χαρακτηριστικού, είναι ο αυθορμητισμός στα βίντεο. Οι άνθρωποι που εγώ παρακολουθώ στο YouTube έχουν ένα πολύ πιο αξιοπρεπές περιεχόμενο από εμάς, από θέμα κάμερας, στούντιο και budget. Εάν η Ειρήνη δεν είχε κάμερα, μπορεί να τραβούσαμε βίντεο και με το κινητό μας. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός πως δεν αγχώνομαι και μοιράζομαι ανθρώπινες ιστορίες που μπορεί να αποτελούν και ταμπού, δημιουργεί την σύνδεση με το κοινό.
Γενικά νιώθω ότι πρέπει να αρχίσουμε να απομυθοποιούμε πρόσωπα και καταστάσεις, πράγμα που επιτυγχάνεται και μέσα από τις ιστορίες που διαβάζω στο κανάλι μου, γιατί βλέπω πως υπάρχουν πολλά ταμπού. Αυτό άρχισα να το αντιλαμβάνομαι για πρώτη φορά όταν ξεκίνησα να κάνω τα βίντεο. Λαμβάνω πολλά μηνύματα από άτομα που μου λένε ευχαριστώ, γιατί μπορεί να ένιωθαν ντροπή για κάτι ή άσχημα συναισθήματα και αυτό να απομυθοποιήθηκε μέσα από την ιστορία και τον τρόπο που εγώ την μεταφέρω.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι στην δουλειά που απαιτεί το κανάλι στο YouTube;
Το 40λεπτο που γυρίζουμε τα βίντεο! Πηγαίνω στο σπίτι της Ειρήνης, όπου κάνουμε το γύρισμα, λέμε τις ατάκες μας, χωρίς κάποιο σενάριο και περνάμε καλά. Βλέπω και τις εκφράσεις των παιδιών πίσω από την κάμερα που δεν γνωρίζουν για το θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε και αυτές τους οι αυθόρμητες αντιδράσεις είναι που με παρακινούν.
“Είμαι άνθρωπος που έχει το comfort zone του και δεν λειτουργώ χωρίς τους ανθρώπους μου δίπλα μου”
Στον ελεύθερο χρόνο σου ποιους YouTubers παρακολουθείς;
Ντρέπομαι να πω ότι δεν παρακολουθώ πολύ YouTube και αυτός ήταν ένας λόγος που στην αρχή του καναλιού δεν ήξερα πως να δομήσω την παρουσίασή μου στην πλατφόρμα. Πλέον, όμως, παρακολουθώ τους Carrot Tards με τους οποίους έχω γνωριστεί και τους αγαπώ, τους Gloomy Gentlmen με ένα πιο παραφυσικό περιεχόμενο και την Γιούλη που έχω γνωρίσει και είναι η “μαμά” μας. Τώρα στο Instagram παρακολουθώ τον Κατινάκη και την Super Kikii που είναι οι βηματοδότες μου στην ζωή αυτή.
Φάκελος “Κοινωνικά Ζητήματα”
Θυμάμαι πως έχεις δηλώσει ότι σε ενδιαφέρουν και βίντεο με κοινωνικό περιεχόμενο, όπως Body shaming κλπ. Είναι κάτι που μπορούμε να περιμένουμε σύντομα και πως σκέφτεσαι να το προσεγγίσεις;
Κοίταξε, ο μόνος τρόπος που θα προσέγγιζα κοινωνικά θέματα, όχι απαραίτητα μόνο της επικαιρότητας, είναι να ασχοληθώ με θέματα, τα οποία έχω ζήσει και δει η ίδια -δεν θα με δεις να μιλάω για θέματα που δεν έχω βιώσει η ίδια, γιατί το θεωρώ τεράστια υποκρισία- με στόχο πάντοτε την ελάφρυνσή τους και όχι να εκφέρω μια άποψη ή να κατηγορήσω κάποιον, που στην ουσία κανέναν δεν αφορά.
Η στήλη του Life Coach που ξεκινήσαμε είναι κάτι που ίσως να συνεχίσω και στο μέλλον, εάν μου έρθει έμπνευση και για άλλα ή παρόμοια ζητήματα, με στόχο πάντοτε την ελάφρυνση. Θα ήθελα δηλαδή κάποτε να μιλήσω για την απόρριψη (επαγγελματική ή προσωπική) και το πόσο μας επηρεάζει αρνητικά, αλλά ταυτόχρονα τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε αυτή την αρνητική πλευρά.
Γιατί πιστεύεις ότι οι άνθρωποι νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε αρνητικά για κάποιον άλλο ή να προσβάλουμε, ειδικά, μέσα από τα social media;
Αρχικά, κάθε σκοπός είναι διαφορετικός. Εάν δηλαδή θες να θίξεις κάποιον για τα κιλά του έχει διαφορετικό σκοπό από το εάν θέλεις να θίξεις κάποιον για την σεξουαλικότητά του. Εάν αποφασίσεις να θίξεις κάποιον για το βάρος του μπορεί να έχεις εσύ εσωτερικό κόμπλεξ, δηλαδή ότι έχεις μια παραπάνω ισχύ από αυτόν, ότι έχεις το πάνω χέρι επειδή εσύ δεν πλήττεσαι από αυτό το θέμα και άλλα πολλά.
Αν δεν βρεις μηχανισμούς για να ανεβάσεις την αυτοπεποίθησή σου καταλήγεις στο να ασκείς bullying και στα κακεντρεχή σχόλια
Εδώ, όμως, έρχεται και αυτό που λέω… Σε αυτήν την κατάσταση δεν φταίει μόνο ο θύτης, αλλά “φταίει” και αυτός που ανέχεται τον εκφοβισμό. Εάν πάρει την απόφαση, δυναμώσει και δεν δίνει καμία σημασία σε αυτόν που βρίσκεται στην θέση του θύτη, αυτόματα σταματά να γίνεται αγωγός αυτοπεποίθησης για τον κομπλεξισμό του άλλου.
Έπειτα από αυτή της την απάντηση είχαμε μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το ζήτημα αυτό και το πως ίσως ο τρόπος που κάποιος ανατρέφεται είναι και ένας παράγοντας προσέλκυσης του bullying. Ίσως εάν από μικροί και μικρές διδαχθούμε ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε από κανέναν προσβλητικά σχόλια και πρέπει να απαντάμε με αυτοπεποίθηση, τότε η εικόνα θα αλλάξει υπέρ μας. Εξάλλου τα άτομα που γίνονται θύτες είναι καταδικασμένα από την φύση, σε αυτή την θέση, επομένως εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να απαντήσουμε με αγάπη για εμάς και απαξίωση για τα αρνητικά σχόλια.
Ποιες είναι οι αρχές και οι άγραφοι κανόνες σου που δεν θες να παραβιάζονται;
Δεν έχω θέμα, ούτε με την ειλικρίνεια, ούτε με το ψέμα, αλλά έχω θέμα με την προδοσία. Δεν μου έχει συμβεί ποτέ ένας πολύ κοντινός μου άνθρωπος να επέμβει σε μια σχέση μου και αυτό πιστεύω πως έγινε, γιατί οι πολύ δικοί μου άνθρωποι έχουν τις ίδιες αρχές με εμένα. Ίδια ενόχληση νιώθω και με τις πισώπλατες μαχαιριές. Έλα μπροστά μου, πες ότι έκανες κάτι λάθος και ζήτα συγνώμη. Έτσι, είναι πολύ πιο απλά και ευθέα τα πράγματα.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον για την Χρυσηίδα;
Πως θα ήθελες να εξελιχθεί το κοντινό μέλλον και για το YouTube αλλά και γενικότερα;
Προς το παρόν θα συνεχίσουμε το περιεχόμενο που ήδη ανεβάζουμε, γιατί ακόμη χτίζουμε κοινό και τώρα αρχίζει να γίνεται πιο σταθερό. Άμα αρχίσω να ανεβάζω τόσο σύντομα και άλλα θέματα, ίσως χαθεί η επικοινωνία με το κοινό. Επομένως, συνεχίζουμε με τα παρόντα θέματα, αφού και το περιεχόμενο δεν έχει παλιώσει. Ένας ακόμη στόχος είναι και να βρούμε ένα σπίτι με την κολλητή μου την Ειρήνη, ώστε να υπάρχει ένας χώρος που θα δημιουργούμε περιεχόμενο και να μην υπάρχει αυτή η συνεχής μετακίνηση.
Κλείνοντας, θα ήθελα πολύ να μοιραστείς ένα motto σου μαζί μας. Τι θα ήταν αυτό που θα ήθελες να δουν και να διαβάσουν οι ακόλουθοί μας;
Αφορά στο κομμάτι της έμπνευσης! Εάν έχεις έμπνευση, εμπιστεύσου την έμπνευσή σου, γιατί μόνο έτσι μπορείς πραγματικά να δημιουργήσεις.
Αυτή είναι, λοιπόν, η Χρυσηίδα Γκαγκούτη… Δημιουργική, ο εαυτός της και ένας άνθρωπος που μέσα από την αυθεντικότητά του και την ειλικρίνεια που την διακατέχει μας κρατά συντροφιά κάθε Κυριακή μεσημέρι από το κανάλι της στο YouTube.