Γράφει η Στέλλα Παπασαραφιανου
Η πρωτότοκος των ‘Addams’ σου δίνει «ένα χεράκι» να το ξεπεράσεις!
Οι δημιουργοί Alfred Gough και Miles Millar σε σκηνοθεσία του Tim Burton μας παραδίδουν τη horror κωμωδία ενηλικίωσης και μυστηρίου Wednesday που πρόσφατα έκανε το άκρως επιτυχημένο της ντεμπούτο στο Netflix και ήδη πλήθος θεατών ανυπομονεί για το επόμενο βήμα παρακάτω!
Μέχρι τώρα αναδεικνύεται στο δεύτερο πιο προβεβλημένο σόου του διάσημου streaming δικτύου, και συνιστά ένα απολαυστικό νεανικό δράμα υπερφυσικού τρόμου που συνδυάζει επιδέξια το στοιχείο του μαύρου χιούμορ, της ανατροπής μίας πιο φρέσκιας ματιάς, αλλά φέρει παράλληλα και κάποιες δόσεις νοσταλγίας για να θυμόνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι.
Στον ομώνυμο χαρακτήρα της σειράς βλέπουμε την εξαιρετικά ταλαντούχα Jenna Ortega. Η ανερχόμενη αυτή ηθοποιός διαδέχεται επάξια την προκάτοχό του ρόλου της, Christina Ricci η οποία φυσικά ως ‘Wednesday’ στο The Addams Family (1991) και στο Addams Family Values (1993) του Barry Sonnenfeld μας χάρισε μία ερμηνεία-ορόσημο ως προς την απόδοση της συγκεκριμένης φιγούρας.
Η Ricci λοιπόν, επιστρέφει στα γνώριμα λημέρια του κόσμου των ‘Addams’, αυτή τη φορά υποδυόμενη έναν άλλον ρόλο-κλειδί που σίγουρα ιντριγκάρει το κοινό!
Την πρωταγωνίστρια πλαισιώνουν πολύ γνωστά ονόματα από τον χώρο της υποκριτικής αλλά και πιο φρέσκα πρόσωπα με το cast να συμπληρώνουν επίσης οι: Catherine Zeta-Jones, Luis Guzmán, Isaac Ordonez, Gwendoline Christie, Riki Lindhome, Jamie McShane, Fred Armisen κ.ά.
Ο κεντρικός άξονας της εν λόγω ανθολογίας περιστρέφεται βεβαίως γύρω από την ‘Wednesday’, τη μεγάλη κόρη της γνωστής οικογένειας των ‘Addams’ η οποία έχει διαβεί πια το κατώφλι της εφηβείας και αυτό από μόνο του γεννά πολλά ζητήματα!
Οι δύο γονείς της λοιπόν, ‘Gomez’ και ‘Morticia’, προκειμένου να την βοηθήσουν να περάσει όσον το δυνατόν πιο ‘αναίμακτα’ και ‘ανώδυνα’ αυτήν την περίοδο-πρόκληση στη ζωή της, τη στέλνουν να φοιτήσει στην Ακαδημία ‘Nevermore’ όπου πήγαν και οι ίδιοι. Η νεαρή ‘Wednesday’ ως μαθήτρια εκεί, σταδιακά ανακαλύπτει το ιδιαίτερο χάρισμα που διαθέτει και που πρέπει πια να μάθει να το ελέγχει.
Αλλά σύντομα θα κληθεί να λύσει μία άκρως σκοτεινή και ανεξήγητη υπόθεση μέσα στο σχολείο της, ξεθάβοντας ανείπωτα μυστικά και μία παλιά, ζοφερή ιστορία που στοιχειώνει ακόμη τους δικούς της.
Οι συντελεστές του νέου αυτού project με τον έναν από αυτούς, Tim Burton να έχει αποδείξει με τη μέχρι τώρα φιλμογραφία του την τρομερή αδυναμία του ως προς το παράταιρο, το αστεία σοκαριστικό και το διαφορετικό, επιλέγουν να επενδύσουν σε ένα πολύ ξεχωριστό μέλος της ιδιάζουσας φαμίλιας των ‘Addams’, ενός αλλιώτικου κύκλου συγγενών που είχε εμπνευστεί τόσο μοναδικά την δεκαετία του 1960 ο καρτουνίστας Charles Addams.
Και όντως ζωντανεύουν την περσόνα της ‘Wednesday’ με πολύ ωραία υλικά σε μία πιο μοντέρνα version εξίσου απροσάρμοστης πιτσιρίκας που είναι διαόλου κάλτσα και τελείως έξω από καλούπια.
Καθιστούν όμως, πολύ σαφές από την αρχή ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να συγκριθεί η προσπάθειά τους αυτή ως ανταγωνιστική με κάποια από τις προηγούμενες αναπαραστάσεις της συγκεκριμένης μορφής και αυτό ακριβώς τους σώζει από την παγίδα του να μπουν στο τρυπάκι να αναμετρηθούν με κάτι που έμπρακτα έχει αγαπηθεί και έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της pop κουλτούρας.
Έχοντας κερδίσει αυτό το στοίχημα που παίζει σίγουρα καθοριστικό ρόλο όσον αφορά στο πώς συστήνουν την δική τους εκδοχή στο κοινό, πρέπει να παραδεχτεί κανείς πως σεβόμενοι την κληρονομιά που έχουν πίσω τους, προσφέρουν μία νέα και ευχάριστη πνοή στο όλο σύμπαν με δυναμικά vibes από σασπένς, gothic αισθητική και σαρκαστική διάθεση.
Απλά, αυτό που οπωσδήποτε θα παρατηρήσει ο fan της παλιάς σειράς και των φιλμ που επικεντρώνονταν στους ‘Addams’, είναι ότι η τραγική ειρωνεία, οι αλλοπρόσαλλες καταστάσεις, οι βιτριολικές ατάκες και το χιουμοριστικά μακάβριο ύφος είναι κάπως πιο έντονα στα project που προηγήθηκαν σε σχέση με το κεφάλαιο που μόλις προστέθηκε. Αν και εν προκειμένω υπάρχει το καυστικό φλέγμα, εντούτοις δεν είναι ότι σε αυτό πέφτει όλο το βάρος της μυθοπλασίας.
Η ‘Wednesday’ ως φυσιογνωμία αλλάζει, ανανεώνεται και μπαίνει σε μία άλλη φάση εξέλιξης μέσα από ένα πιο σύγχρονο πρίσμα, με την δράση του εν λόγω εγχειρήματος να την συνέχουν και αρκετές Harry Potter επιρροές.
Ναι μεν η ‘Wednesday’ παραμένει εσωστρεφής, αντισυμβατική, ανυποχώρητη, ετοιμόλογη, εκνευριστικά ψύχραιμη, ισοπεδωτική, σκληρό καρύδι, απρόσιτη, με δυσθεώρητα τείχη άμυνας γύρω της που κατ’ εξαίρεση θα γκρεμίσει, αλλά από την άλλη έχει και δυσανεξία σε κάθε προηγμένο τεχνολογικό μαραφέτι που μπορεί να θρέφει την ανθρώπινη ματαιοδοξία και αυτοπροβολή.
Δεν χρειάζεται ούτε λάπτοπ ούτε smartphone. Έχει τους δικούς της κώδικες και μέσα επικοινωνίας που είναι έτσι κι αλλιώς all time classic! Και όταν θέλει να διασκεδάσει το κάνει με την ψυχή της χωρίς να τη νοιάζει τι θα πει ο περίγυρός της.
Λικνίζει το σώμα της ταιριαστά στον ρυθμό του κομματιού “Goo Goo Muck” των Cramps, ενώ την ίδια ώρα δεν συσπάται ούτε μυς στο πρόσωπό της. Η Jenna Ortega σε μαγνητίζει σε κάθε σκηνή με την υποκριτική της ικανότητα, αλλά ειδικά σε αυτήν την περίπτωση κλέβει τις εντυπώσεις και με την ευφάνταστη προσωπική της χορογραφία! Αγκαλιάζει τον ρόλο της από την αρχή και τον υποστηρίζει με το παραπάνω μέχρι το τέλος.
Το ψυχρό ανέκφραστο βλέμμα της ‘Wednesday’ που ελάχιστες φορές θα φωτιστεί παρουσία λίγων και εκλεκτών, έχει μία dark γοητεία. Η ιδιότροπη αυτή πιτσιρίκα έχει μια ανεπιτήδευτη χάρη και ένα αινιγματικό στυλ που προσελκύει την προσοχή και το ενδιαφέρον των άλλων αβίαστα χωρίς ρηχά κόλπα του φαίνεσθαι.
Δεν δίνει σημασία στους άλλους πόσω μάλλον στις κοινωνικές τους προσδοκίες και αντιλήψεις. Την απασχολεί μόνο η γνώμη των αγαπημένων της. Παρέα με το ‘Πράγμα’ πασχίζουν ξεσκεπάσουν μία σύνθετη πλεκτάνη και να αποκαλύψουν το κτηνώδες ον που κυκλοφορεί ελεύθερο σκορπώντας τον θάνατο στην περιοχή.
Μέσα στο εν λόγω τηλεοπτικό εγχείρημα μεταξύ άλλων γίνεται λόγος για την δύναμη της ελεύθερης επιλογής, της χειραφέτησης, της ανεξαρτησίας, της απόρριψης της νόρμας του φυσιολογικού και του ομοιόμορφου, της κατάρριψης στερεοτύπων και ηθικολογικών κηρυγμάτων. Στο σχολείο όπου πηγαίνει η ‘Wednesday’ το να είσαι outcast και απροσάρμοστος είναι ο κανόνας. Ένα σωρό θρυλικά πλάσματα φοιτούν εκεί μιας που οι «κανονικοί άνθρωποι» δεν θέλουν και πολλά πάρε δώσε μαζί τους.
Και το σόου καταλήγει με τον δικό του τρόπο να μας υπενθυμίσει τρανταχτά πως συχνά το φαινομενικά φυσιολογικό ενδέχεται να κρύβει κάτι το απροσδιόριστα απειλητικό και αληθινά υποκριτικό σε σύγκριση με κάτι άλλο που ναι μεν εκ πρώτης όψεως μπορεί να μας ξενίζει και να φαντάζει διαφορετικό, αλλά στην ουσία να μην συνεπάγεται κίνδυνο.
Ο επίλογος με τον οποίο επισφραγίζεται η πρώτη σεζόν του Wednesday είναι ένα cliffhanger φινάλε που δημιουργεί αδημονία για το τι έπεται στο εξής. Και καθώς απομένει να δοθεί το πράσινο φως για τη συνέχεια δεδομένης και της θερμής υποδοχής που εισέπραξε η σειρά από τους θεατές, εμείς ευχόμαστε να μην αργήσει να έρθει αυτή η ώρα! Snap-Snap!