Γράφει η Στέλλα Παπασαραφιανού
Η «Κόκκινη Νύχτα» στη Νέα Σμύρνη πέρασε. Και η 3η Ιουλίου του 2022 έχει ήδη γράψει ιστορία στη ελληνική ραπ σκηνή. Χαράχτηκε για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά, με το στάδιο του Πανιωνίου να πλημμυρίζει από κόσμο, ηλεκτρισμένα vibes και εκπληκτικό παλμό.
Μες στο σκοτάδι ξεχύθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη η λάμψη των φωτοβολίδων που ύψωναν πάνω απ’ τα κεφάλια τους 25.000 και άτομα. Και από τότε νοερά δεν λέει να σβήσει. Κρατάει γερά με τον ίδιο τρόπο που κι ο ΛΕΞ συνεχίζει ακάθεκτος να φωτίζει μέσα απ’ τα τραγούδια του τη μαυρίλα των ημερών μας, κι ας τον συγκρίνουνε μ’ αυτόν και τον άλλον.
Οι στίχοι του έχουν τη γοητεία μίας αφοπλιστικά ωμής ειλικρίνειας, ενός μηδενιστικού ρεαλισμού που όμως μεταμορφώνεται μαγικά σε καθάρια καλλιτεχνική έκφραση που αφυπνίζει το πνεύμα, και κερδίζει αυθόρμητα τον θαυμασμό με hip hop ρυθμούς. Η δισκογραφία του αποπνέει μία αλλιώτικη ωριμότητα και μία ανεπιτήδευτη ποιητική νταρκίλα μέσα στην οποία πέρα από νεύρο, δυναμισμό, ευθύτητα, και μία εξαίσια μελαγχολία, ρέει και κάτι από σινεμά και σειρές.
Τα τραγούδια του εκτός από τη σκληρή αλήθεια της καθημερινότητας συνδυάζουν και επιρροές από τη μυθοπλασία της μεγάλης οθόνης και της τηλεόρασης. Από το πάντρεμα αυτών των δύο προκύπτουν ρίμες με νόημα σε πολλά επίπεδα όπου η έννοια της δημιουργίας στη μουσική και στον κινηματογράφο φορτίζεται με νέα σημασία, ιδέες και στοιχεία.
Λόγος και ήχος ενώνονται σε μία αφήγηση ορμητική σαν κύμα. Αποκτούν μία ιδιαίτερη γλώσσα, με αναφορές σε έργα-ορόσημα από τον χώρο του θεάματος. Μέσα από την rap ξεδιπλώνεται μπροστά σου μία ολοκαίνουργια ιστορία με αισθητική, ένταση, αμεσότητα, ζωντάνια και επαναστατικότητα που δεν χαϊδεύει αυτιά και σίγουρα δεν συμβιβάζεται.
Κι επειδή ο ΛΕΞ είναι και αλάνι και κινηματογραφικός στην τέχνη του, γεννιούνται στίχοι-έπος που σε μυούν σε μία ξεχωριστή εξιστόρηση με εικονοπλαστική δύναμη, τόσο ανυπότακτη, ανεξάρτητη, στιβαρή, αναπόδραστα ρεαλιστική και με ουσία ώστε να αντανακλά πλήρως την κανονικότητά μας όπως είναι. Η σκοτεινή αύρα των κομματιών του ΛΕΞ είναι σαν να καδράρεται σκηνοθετικά, και αποτυπώνει εύστοχα πτυχές της ελληνικής πραγματικότητας και της σύγχρονης κοινωνίας.
Το ατμοσφαιρικό ύφος και η υποβλητικότητα που προσλαμβάνει όλο αυτό μέσα από τη δική του ηχητική-“κινηματογραφική” μανιέρα μιλάει με αυθεντικότητα για ελπίδες και απογοητεύσεις, για αλητεία, ανισότητες, νοσταλγία, γλυκόπικρες διαψεύσεις και για μία αλλιώτικη τιμή και ηθική που θα βρεις στη γύρα και «στης Ελλάδας πλατείες». Η λαχτάρα για απόδραση συνυπάρχει με την ισοπεδωτική συνειδητοποίηση του αναπόφευκτου εγκλωβισμού μας σε ό,τι βιώνουμε ως εμπειρία κάθε μέρα.
Όσοι λοιπόν, τον ακούνε ξέρουν γιατί τους αγγίζουν και τους εκφράζουν οι στίχοι του. Αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια και κοφτερή ματιά τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις και τις αντιθέσεις της, μιλούν γι’ αυτήν με μία σπάνια σημειολογία. Κι όλα αυτά με φόντο ένα μέρος όπου νέοι ψάχνουν εναγωνίως την άκρη τους μέσα στην αγριότητα της ρουτίνας και της ανεργίας, πιτσιρικάδες αναζητούν να βρουν τα πατήματά τους αντικρίζοντας τον ορίζοντα ενός αμφίβολου αύριο, και παλιότερης γενιάς άνθρωποι λυγίζουν κάτω από το βάρος της παραίτησης.
Για όλα τα παραπάνω και όχι μόνο, το εν λόγω αφιέρωμα είναι για όσες φορές ο ΛΕΞ κατάφερε να πατήσει ξανά και ξανά το play στη φαντασία του καθενός μέσα από αναφορές σε ταινίες και σειρές, δίνοντας μία άλλη διέξοδο στην ασφυκτική πίεση και το χάος του καιρού μας «όπου κανείς δεν περιμένει». Πολλά από αυτά τα references είναι αρκετά ξεκάθαρα ώστε να σε οδηγήσουν αβίαστα στην πηγή της έμπνευσής τους, ενώ μερικές φορές πυροδοτούν υποκειμενικά και άλλους συνειρμούς ή συνδέσεις με φιλμ και σειρές.
Όχι Σήμερα | «Κι ας είναι γκρίζο το μαλλί σαν του Tranks»
Νέτα σκέτα! Reference στον Dragonball (κι ένα δάκρυ κύλησε!).
Όχι Σήμερα | «Δεν θα έρθω σήμερα ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα»
Στο ρεφρέν του ομότιτλου αυτού τραγουδιού του ΛΕΞ, το “Δεν θα έρθω σήμερα ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα” μας φέρνει στη μνήμη το Game of Thrones (2011-2019) και το τι σκόπευε να απαντήσει η ‘Arya Stark’ στον ‘Θεό του Θανάτου’ έτσι και τον αντάμωνε! ΟΧΙ ΣΗΜΕΡΑ (ρε φίλε)!
Όχι Σήμερα| «Στα δυτικά μου λεν’ τι έκανες πάλι…Top boy σαν τον Dushane και τον Sully»
Σαφέστατη αναφορά που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Επικαλείται το βρετανικό σόου-διαμάντι Top Boy του Ronan Bennett με τους σταρ Ashley Walters και Kane Robinson. Οι δύο ηθοποιοί υποδύονται τον ‘Dushane’ και τον ‘Sully’, αντίστοιχα. Δύο έμποροι ναρκωτικών που διεκδικούν το δικό τους μερτικό σε ένα χοντρό παιχνίδι διακίνησης ουσιών και συμφερόντων, χωμένοι για τα καλά μέσα στον επικίνδυνο κόσμο των συμμοριών του Λονδίνου. Ακούς λοιπόν, τον στίχο και μεταφέρεσαι σε υποβαθμισμένες συνοικίες της πόλης, βουτηγμένες στην αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και τις κακουχίες, όπου τα νέα παιδιά παλεύουν να ανοίξουν τον δικό τους δρόμο αλλά πάνω τους ρίχνουν τη βαριά σκιά τους οι συνθήκες εκμετάλλευσης, η εξαθλίωση, η αδιαφορία της πολιτείας και το έγκλημα.
Ένα αστέρι από τσιμέντο | «Ζώντας κάτω από το θόλο που όλα εκπέμπουνε φόβο»
Ο ΛΕΞ καταδεικνύει την εξαπάτηση του φαίνεσθαι που απαντάται σχεδόν παντού και τον κίβδηλο τρόπο ύπαρξης των ανθρώπων που έχει υπερισχύσει, όπως ακριβώς τον πραγματεύεται ως θέμα και το απαράμιλλο ψυχολογικό δράμα-κωμωδία επιστημονικής φαντασίας The Truman Show (1998) του Peter Weir. Ο Jim Carrey στην παρούσα περίπτωση ενσαρκώνει τον ασφαλιστή ‘Truman Burbank’ που διαπιστώνει πως όλος του ο βίος ήταν ένα καλοστημένο ριάλιτι, μία πλαστή εκδοχή της πραγματικότητας.
Ούλτρα βία | «Ούλτρα βία, μετά τη γαλατερία»
Εν προκειμένω, προφανώς και κάνει μνεία στον δυσοίωνα φουτουριστικό και ψυχεδελικό κόσμο A Clockwork Orange (1971) του Stanley Kubrick και συγκεκριμένα στη συνήθεια του ‘Alex DeLarge’ και της κομπανίας του που ρέπουν προς τη βία, την παρόρμηση και σε μία έντονη εκτόνωση μετά από μία επίσκεψή τους στη ‘γαλατερία’. Η έφεσή τους προς το πανδαιμόνιο έβγαινε στην επιφάνεια ακόμη πιο ανεξέλεγκτη ειδικά μετά από ένα ποτήρι γάλα εμπλουτισμένο με “δυναμωτικά” συστατικά που μπορούσε να boostάρει κάποιον για να τον “οξύνει και να τον προετοιμάσει να πάρει μία γεύση από την παλιά καλή ούλτρα βία».
Ούλτρα βία | «Ντρόγκες, σηκώνονται οι νεκροί στα κοιμητήρια»
Πόσο πιο έκδηλη να είναι η νύξη για το ξύπνημα των ζωντανών-νεκρών σε ζόμπι-θεάματα όπως το Dawn of the Dead (1978) του George A. Romero και το The Return of the Living Dead (1985) με το οποίο έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο ο Dan O’Bannon?!
The Purpose- 11.Ξυράφι | «Αίμα στο κεφάλι μου, ξυράφι στο καπέλο μου»
Και κάπως έτσι σου ‘ρχεται στο μυαλό το γκανγκστερικό δράμα Peaky Blinders του Steven Knight, όπου η ομώνυμη φαμίλια όταν δυσκόλευαν οι καταστάσεις συχνά είχε το χούι να διαμορφώνει τις τραγιάσκες τους σε αυτοσχέδια όπλα με ξυραφάκια.
Intro (Άϊντα Τζόνυ) | «Εκεί που όλοι πιστέψανε πως έφτασε το τέλος μας, μια τύχη πονηρή όλο γυρνάει με το μέρος μας»
Οι δύο αυτοί στίχοι του ΛΕΞ, προσωπικά πάντα μου έφερναν αυτομάτως στο νου μία από τις πιο εμβληματικές στιγμές της παραπάνω τηλεοπτικής ανθολογίας, και μία από τις αρκετές περιπτώσεις όπου ο Thomas Shelby (Cillian Murphy) φτάνει πολύ κοντά στον θάνατο αλλά καταφέρνει να τον ξεγελάσει. Στο τελευταίο επεισόδιο της 2η σεζόν, συνειδητοποιώντας την παγίδα που έχει στήσει εις βάρος του ο επιθεωρητής ‘Campbell’, διαισθάνεται ότι το τέλος του ζυγώνει.
Εκεί λοιπόν, καταμεσής ενός έρημου χωραφιού και ενώ οι απαγωγείς του έχουν στρέψει πάνω του τα πιστόλια τους, αναλογίζεται μπροστά σε έναν φρεσκοανοιγμένο λάκο ότι ήρθε τόσο κοντά σε όλα όσα τολμούσε ποτέ του να ποθήσει. Σχεδόν ήταν σαν να ‘χε αγγίξει την ευτυχία. Βρήκε επιτέλους την αληθινή αγάπη και ξελάσπωσε πάλι την οικογένειά του πετυχαίνοντας παράλληλα την συντριπτική ήττα των αντιπάλων του. Αλλά για εκείνον το όλο πράγμα έδειχνε πως δεν θα τέλειωνε σαν παραμύθι. Κι αυτό δεν μπορεί να το χωνέψει.
Μονολογεί: “Γ@&$ το! Ήμουν τόσο κοντά. Τόσο γ******@ κοντά! Αχ, και υπάρχει μια γυναίκα. Ναι μια γυναίκα που αγαπώ! Κι ήμουν τόσο κοντά…”. Καθώς καπνίζει το τελευταίο του τσιγάρο ξαφνικά αγανακτισμένος κοιτάζει ψηλά προς τον ουρανό και ξεσπάει σε μια κραυγή λέγοντας: “Γ@&$ το! Είχα σχεδόν ΤΑ ΠΑΝΤΑ!”. Οι άνδρες που τον σημαδεύουν οπλίζουν και ενώ περιμένεις την επόμενη στιγμή ο ‘Tom’ να πέσει νεκρός, μία ανέλπιστη ανατροπή αλλάζει τα δεδομένα.
Ένας από αυτούς εκτελεί εν ψυχρώ τους υπόλοιπους και αφήνει τον ήρωα να ζήσει με την εξήγηση: “Κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον ο κύριος Winston Churchill θα ήθελε να μιλήσει μαζί σου αυτοπροσώπως , κύριε Shelby. Έχει μια δουλειά για ‘σένα. Θα είμαστε σε επικοινωνία. Τώρα βγες από τον τάφο, τσιγγάνε! Τράβα από ‘δω!». Ο μέχρι προ ολίγων λεπτών μελλοθάνατος ‘Tom’ σοκαρισμένος απομακρύνεται τρεκλίζοντας από το σημείο χωρίς να μπορεί να επεξεργαστεί καλά καλά ό,τι είχε γίνει, και γρήγορα παραδίνεται στο συναίσθημα της ανακούφισης.
Ο Κόσμος Κακός | «Ως συνήθως οι πιο αδύναμοι θα πέσουνε πρώτοι»
Κι είναι σαν να ακούω τα λόγια του ‘Alfie Solomons’ (Tom Hardy): “ Γ@&$ το! Χώνεψέ το! Ουσιαστικά, οι μεγάλοι γ@#$%& πάντα τους μικρούς. Εκεί έξω γίνεται μια μάχη μεταξύ μεγάλων και μικρών. Ο μεγάλος πάντα θα γ@#$%& τον μικρό!”
Πολυκατοικίες | «Τρωκτικά μ’ ακουστικά ακούν τις συνομιλίες… Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί»
Ακόμη μία περίπτωση στίχων που υπογραμμίζουν την ανελευθερία και το ανυπόφορο κλίμα καταπίεσης ενός συστήματος που θέλει να τα εποπτεύει και να τα χειρίζεται όλα, θυμίζοντάς σου και κάτι από ταινία. Αφενός το The Lives of Others (2006) του Florian Henckel von Donnersmarck όπου οι συνομιλίες των κατοίκων παρακολουθούνταν διαρκώς από κατασκόπους της Στάζι, πράκτορες της μυστικής αστυνομίας της Ανατολικής Γερμανίας. Και αφετέρου, το They Live (1988) του John Carpenter όπου εξωγήινοι κατόρθωσαν να πάρουν υπό τον έλεγχό τους τα πάντα χάρη στα μέσα και τις τηλεοράσεις.
Καταδίκη | «Προσπαθώντας σαν τον Cash να περπατάω στη γραμμή» & «Άσε μας να διηγηθούμε ιστορίες απ’ την κρύπτη»
Εννοείται πως εδώ την τιμητική του έχει ο αξέχαστος ερμηνευτής Johnny Cash και η κινηματογραφική βιογραφία του, το Walk the Line (2005) του James Mangold, με πρωταγωνιστές τον Joaquin Phoenix και την Reese Witherspoon. Ο δεύτερος στίχος εξυπακούεται πως κάνει λόγο για την περίφημη horror σειρά Tales From The Crypt (1989-1996). Σε όλους έχει μείνει η cult φιγούρα του αποκρουστικού ‘Φύλακα της Κρύπτης’ να συνοδεύει με το χαρακτηριστικό μοχθηρό και διαπεραστικό γέλιο του ανατριχιαστικά μακάβριες διηγήσεις για το άγνωστο και το υπερφυσικό.
Παυσίπονα| «Μίσος σαν τα Γαλλικά προάστια»
Ο στίχος παραπέμπει ευθέως στο ανυπέρβλητο γαλλικό ασπρόμαυρο φιλμ La Haine (1995) του Mathieu Kassovitz, όπου σε κεντρικούς ρόλους βλέπουμε τους Vincent Cassel, Hubert Koundé και Saïd Taghmaoui. Και οπωσδήποτε αν σου μένει μία ατάκα από αυτήν την ταινία είναι ότι “Το μίσος γεννάει μίσος”. Το βέβαιο είναι ότι σε βάζει να σκεφτείς πόσο βαθαίνουν τα κοινωνικά χάσματα και εντείνονται οι αποκλεισμοί εξαιτίας του ρατσισμού, της ελιτιστικής λογικής, της πολιτικής διαφθοράς, των οικονομικών διαφορών, της βίας, της αστυνομικής βαρβαρότητας και της αυθαιρεσίας.
2017 | «Ταινίες Tarantino και ταξίδια Βερολίνο»
Δεν υπάρχει περιθώριο παρερμηνείας. Και o ΛΕΞ τιμά πολύ και Quentin Tarantino!
Μπόμπαν| «Τηρούμε όλοι κώδικες που είδαμε σε ταίνιες»
Για κάποιον λόγο, συνειρμικά που ‘ρχεται στο μυαλό το Fight Club (1999) του David Fincher και συγκεκριμένα ο Νο 1 κανόνας-θέσφατο της αντίστοιχης παράνομης λέσχης αγώνων πυγμαχίας: “Δεν μιλάς ποτέ για το Fight Club”! Διαταγή και τα σκυλιά δεμένα!
Μπόμπαν | «Με γυαλί Eazy-E και πιστόλι Sopranos… Σε scooter χωρίς κράνος, σαν Ναπολιτάνος»
Η αδυναμία του ΛΕΞ για ιταλικές ταινίες και σειρές είναι μεγάλη (εξάλλου και στο ‘Vittorio’ που θα το συναντήσουμε ξανά παρακάτω λέει: «Ιταλικές σειρές και μια πίτσα στα δύο»). Άρα, δύσκολα θα παρέλειπε το αξεπέραστο γκανγκστερικό δράμα The Sopranos (1999-2007), ενώ η νύξη του καλλιτέχνη στη Νάπολη πυροδοτεί διπλό συνειρμό.
Πρώτον, το ότι ο ‘Tony Soprano’ είχε μεταβεί στην πασίγνωστη αυτή πόλη του ιταλικού Νότου και δεύτερον στο σόου Gomorrah (2014) του Stefano Sollima, όπως άλλωστε και στο αντίστοιχο φιλμ του Matteo Garrone το οποίο κυκλοφόρησε το 2008. Και τα δύο αυτά είναι βασισμένα στο διάσημο best seller του συγγραφέα και ερευνητή-δημοσιογράφου Roberto Saviano που στα βιβλία του καταπιάνεται με τις παράνομες συναλλαγές και την δράση του οργανωμένου εγκλήματος στην Ιταλία, με σημείο αναφοράς τη μαφιόζικη οργάνωση Camorra.
Απλοί Άνθρωποι | «1-3-1-2, όλοι οι μπάτσοι μ#@$*@&%0!»
Για ακόμη μία φορά, εντοπίζεται συσχέτιση με τον Sollima, και ειδικότερα με το action αστυνομικό δράμα A.C.A.B. – All Cops Are Bastards του 2012.
Vittorio | «Παρ’ το ποδήλατο σου και κατέβα να σε δούμε…»
Η δημιουργία αυτή του ΛΕΞ έχει μέσα της συμπυκνωμένα πολλά κινηματογραφικά στοιχεία-σύμβολα. Καταρχάς, προφέροντας και μόνο τον τίτλο του κομματιού είναι σαν να σε παρακινεί να συμπληρώσεις το.. De Sica, δηλαδή το πλήρες όνομα ενός από τους πιο λαμπρούς εκπροσώπους του ιταλικού νεορεαλισμού που μας έκανε να ερωτευτούμε το Bicycle Thieves του 1948 όπου το επίκεντρο των γεγονότων τοποθετούνταν στη Ρώμη, στη Piazza Vittorio.
Την εντύπωση αυτήν ενισχύει και ο στίχος του ΛΕΞ: «Παρ’ το ποδήλατο σου και κατέβα να σε δούμε». Να μην μας διαφεύγει πως ο ‘Tony Soprano’ κατά την επίσκεψή του στη Νάπολη είχε ένα συναπάντημα και με το ‘αφεντικό των αφεντικών’, Don Vittorio.
Απλοί Άνθρωποι | «Πικρή αλήθεια οι πιο κοντινοί γαμιούνται πρώτοι… Ο δώσαν του δώσαντος, σαν τον πληροφοριοδότη»
Εδώ ο υπαινιγμός είναι αρκετά εμφανής για την εξαιρετική ταινία κατασκοπείας The Departed (2006) του Martin Scorsese, έναν ασυναγώνιστο δημιουργό στον οποίο έχει μεγάλη αδυναμία ο ΛΕΞ και αυτό αποδεικνύεται και από άλλους στίχους του (π.χ στο τραγούδι ο Φράχτης, “Μόνο ταινίες του Scorsese και γ@&*$#@ μετά”).
Στον Πληροφοριοδότη, ως θέμα κυριαρχεί η προδοσία, η διάβρωση και η αποσάθρωση του συστήματος του Νόμου. Και θα θυμηθείς ανάλογες φράσεις μέσα στο έργο που τονίζουν το πόσο εύθραυστη είναι η αφοσίωση σε κάποιον: “Ψέματα. Προδοσία. Θυσία. Πόσο μακριά θα το φτάσεις;..Μπάτσοι ή εγκληματίες.
Όταν έχεις απέναντί σου ένα γεμάτο όπλο, ποιά η διαφορά; Η εμπιστοσύνη είναι ένα ψέμα”. Ωστόσο, υποκειμενικά μιλώντας, αυτός ο στίχος με παραπέμπει και σε quote από το The Negotiator (1998) του F. Gary Gray : “Όταν οι φίλοι σου σε προδίδουν, ορισμένες φορές οι μόνοι άνθρωποι που μπορείς να εμπιστευτείς είναι οι ξένοι”.
Καλό μήνα | «Φοβού τους πιεσμένους που δεν έχουνε να χάσουν»
Και μιας που αναφέραμε το The Departed, ο εν λόγω στίχος με κάνει να τον συνδέσω με την φράση του Jack Nicholson ως ‘Frank Costello’: “Απλώς δεν μπορείς να εμπιστευτείς έναν τύπο που συμπεριφέρεται λες και δεν έχει τίποτε να χάσει”.
Καλό μήνα |« Έχω όνειρα ταινίες που δεν έχουνε σύνορα…Δίχως δίπλωμα οδηγώ στο Mulholland μ’ ηλιοβασίλεμα»
Είναι ευνόητο ότι ο στίχος εμπεριέχει reference στην καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα, στο σουρεαλιστικό, ονειρικά απατηλό και αινιγματικό noir ψυχόδραμα, Mulholland Drive (2001) του David Lynch, με την Naomi Watts και την Laura Harring.
Το Κυνήγι | «Θέλω ο γιος μου να γίνει κοινωνική απειλή»
Είναι ολοφάνερη η επιρροή από το αριστουργηματικό hood δράμα ενηλικίωσης Menace II Society (1993) των Hughes Brothers που εστιάζει στα αδιέξοδα, τις αντιξοότητες και την γκετοποίηση των κοινοτήτων Αφροαμερικανών. Να σημειωθεί ότι στη μουσική επένδυση του φιλμ επικρατεί το στοιχείο της rap ενώ οι δυνατές ερμηνείες των Tyrin Turner, Jada Pinkett, Larenz Tate, και του Samuel L. Jackson ξεχωρίζουν.
Φράχτης | «Εδώ κι εκεί μ’ ευελιξία, πρίγκιπα απ’ την Περσία»
Είναι φανερό ότι παραπέμπει τόσο στο ομότιτλη action περιπέτεια φαντασίας Prince of Persia: The Sands of Time (2010) του Mike Newell, με τον Jake Gyllenhaal, όσο και στο video game που αναπτύχθηκε από τον Jordan Mechner για την Apple II και κυκλοφόρησε από την Broderbund το 1989.
Κοράκια | «Οι Samurai των δρόμων με σπαθί και με πτυσσόμενο»
Ο στίχους αυτός ενδέχεται να σου θυμίσει κάτι από το Ghost Dog: The Way of the Samurai (1999) του Jim Jarmusch, όπου ο Forest Whitaker μας συστήνεται ως ο δολοφόνος “Ghost Dog” που έχει θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία της Μαφίας και τηρεί έναν πολύ παλιό κώδικα των πολεμιστών σαμουράι όπως διασώζεται στο βιβλίο των ρήσεων του Yamamoto Tsunetomo, Hagakure.
Από Κάτω | «Φορούσα ένα λουρί, ανέπνεα με εντολές»
Εδώ ο στίχος είναι σαν να κατευθύνει τη σκέψη σου στο εκπληκτικό Unleashed ή αλλιώς Danny the Dog (2005) του Louis Leterrier, με πρωταγωνιστές τους Jet Li και Morgan Freeman.
Κριμ | «Σαν την Νancy και τον Sid μέσα στο βροχερό Λονδίνο»
Δεν δυσκολεύεσαι και τόσο να κάνεις την μαντεψιά! Αμέσως σου ‘ρχεται το Sid and Nancy (1986) ή αλλιώς Sid and Nancy: Love Kills του Alex Cox. Το δίδυμο Gary Oldman and Chloe Webb στους ομώνυμους ρόλους τα δίνουν όλα σε μία βιογραφική ταινία για τον τοξικό δεσμό και το τραγικό τέλος που είχε η Nancy Spungen, και ο μπασίστας Sid Vicious των Sex Pistols που τη δεκαετία του 1970 άφησαν εποχή στην punk rock σκηνή.
Ματωμένη Τρίτη| «Sex, ψέμματα και βιντεοπαιχνίδια»
Ο ΛΕΞ παραφράζει απίστευτα ευρηματικά τον τίτλο του υπέρτατου δράματος Sex, Lies, and Videotape (1989) του ανεξάρτητου σινεμά, το οποίο τότε απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών και ανέδειξε τον 26χρονο τότε Steven Soderbergh ως τον νεότερο solo σκηνοθέτη.
Ματωμένη Τρίτη| «Όχι μπαίνουμε, γ@&#$ε μια Τρίτη Ματωμένη»
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ξέρεις την απάντηση: το Μικρό Ψάρι (2014) του Γιάννη Οικονομίδη!
Τ.Γ.Κ. | «Με την ψυχή στο στόμα σαν το έργο ζούμε το έργο μας»
Δεν θα μπορούσε να το κάνει πιο λιανό! Ψυχή στο Στόμα (2006) πάλι του Γιάννη Οικονομίδη
Κι όπως αντιλαμβάνεσαι οι αναφορές του ΛΕΞ και στον νεότερο ελληνικό κινηματογράφο δεν είναι λίγες…
Ένα Αστέρι από Τσιμέντο | «Δεν άκουγα όταν μου έλεγαν τράβα να μάθεις γράμματα»
Με αυτόν τον στίχο ξεπηδά σαν σκέψη η κωμωδία Μάθε παιδί μου γράμματα (1981) του Θεόδωρου Μαραγκού. Πρόκειται για μία μικρογραφία της κοινωνίας και υποδειγματική κριτική της Ελλάδας την περίοδο της μεταπολίτευσης, για τις χρόνιες και βαθιά ριζωμένες παθογένειες ενός κράτους που όχι μόνο δεν αναβαθμίζει την παιδεία, αλλά δεν λέει να αποτινάξει από πάνω του τα κακώς κείμενα-κατάλοιπα των περασμένων, εξακολουθώντας να είναι αγκιστρωμένο σε σχέσεις εξουσίας και πελατειακές σκοπιμότητες.
Μια Τζούρα Ρεαλισμού | «Και αμολήσανε τους ΔΙΑΣ την πιο γλυκιά συμμορία»
Και ναι, δεν απορώ που σου χτύπησε καμπανάκια ο συσχετισμός με τη Γλυκιά Συμμορία (1983) του Νίκου Νικολαΐδη!
https://www.youtube.com/watch?v=Fbdpofjxnyk
Υ.γ. Λεξ, και η Σαλονίκη σε περιμένει με όλο το respect του κόσμου!…