Τις τελευταίες ημέρες ζούμε και βλέπουμε εικόνες που μας θυμίζουν παλαιότερες, κακές εποχές, κατά τις οποίες η ακροδεξιά και ο φασισμός θέριζαν την Ελλάδα και προκαλούσαν επεισόδια, αναταραχές και δολοφονίες. Ξεκινώντας από το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης και επεκτείνοντας τη δράση τους σε όλη την Ελλάδα, ακροδεξιοί επιτέθηκαν σε φοιτητές που εκπροσωπούν τον αριστερό χώρο προκαλώντας τραυματισμούς και επεισόδια. Όμως αυτό ήταν μόνο η αρχή.
Επεισόδια στην Σταυρούπολη
Όλα ξεκίνησαν όταν άνοιξα την τηλεόραση και ξαφνικά είδα επεισόδια να διαδραματίζονται, στην Σταυρούπολη, μεταξύ αριστερών φοιτητών και μίας ακροδεξιάς ομάδας νεαρών. Αρχικά, ξαφνιάστηκα και νόμιζα ότι πρόκειται για κάποιο ρεπορτάζ για τις εποχές που η Χρυσή Αυγή θεωρούνταν ακόμη κόμμα και γυρνούσε την Ελλάδα με στόχο την αναταραχή.
Όμως εξεπλάγην όταν είδα ότι πρόκειται για τωρινά επεισόδια και μάλιστα στο κέντρο της παιδείας και εκπαίδευσης, σε ένα ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης. Οι ρεπόρτερ μιλούσαν για μία ομάδα αριστερών φοιτητών, οι οποίοι μοίραζαν φυλλάδια, σχετικά με την ελάχιστη βάση εισαγωγής και για μία ακροδεξιά ομάδα, η οποία άρχισε μία έντονη διαμάχη με στόχο την επίθεση στους φοιτητές.
Οι ημέρες κύλησαν και κάτι το οποίο με ξάφνιασε πολύ αρνητικά είναι ότι παρά την παρουσία της αστυνομίας στην περιοχή, δεν υπήρχε παρέμβασή της για αρκετά μεγάλο διάστημα, αφήνοντας τους φασίστες πολίτες να επιτίθενται στην “αριστερή πλευρά”, να πετάνε μολότοφ και να προκαλούν γενικότερα χάος μπροστά σε ένα σχολείο.
Επέκταση σε όλη την Ελλάδα
Τα επεισόδια δεν άργησαν να επεκταθούν σε όλη την Ελλάδα, κάτι που για εμένα, δείχνει οργάνωση πίσω από τις επιθέσεις. Είδαμε πολύ στοχευμένες και γρήγορες αντιδράσεις της ακροδεξιάς και φασιστικής Ελλάδας, τις τελευταίες ημέρες.
Έτσι, εάν δεν ζούμε χωρίς τηλεόραση και ίντερνετ γνωρίζουμε πως τα επεισόδια μεταφέρθηκαν στο Νέο Ηράκλειο, όπου μάλιστα υπήρξαν και σοβαρή τραυματισμοί που προκλήθηκαν από την ακροδεξιά πλευρά, στην αριστερή.
Αυτό που και σε αυτή την περίπτωση με τάραξε και με παραξένεψε είναι η πολύ ήπια επέμβαση της αστυνομίας, η οποία άφησε να εκτυλιχθούν τα επεισόδια και οι τραυματισμοί και μετά προχώρησε σε δεκάδες προσαγωγές, εκ των οποίων έγινε μόλις μία σύλληψη, ενώ οι υπόλοιποι ακροδεξιοί αφέθηκαν ελεύθεροι. Σε βάζει σε σκέψη η αντίδραση αυτή και πως θα είχαν διαφοροποιηθεί τα γεγονότα, αν μιλούσαμε για άλλου τύπου διαδήλωση ή επεισόδια.
Οι ίσες αποστάσεις ενισχύουν τον φασισμό
Μετά από όλα αυτά τα επεισόδια (που δεν ξέρουμε αν έχουν τελειώσει πλήρως) ξεκίνησε ένα κύμα σχολιασμού στα social media για το ποιος είναι ο καλός και ο κακός της υπόθεσης. Ποιος είναι o καλός και ο κακός τις υπόθεσης, όταν η μία πλευρά προχώρησε σε επιθέσεις, μαχαιριές, κλωτσιές και σιδεριές…
Η αλήθεια είναι πως προσπαθώ να μην μπαίνω στα σχόλια γιατί ξέρω ότι θα με ενοχλήσουν. Εξάλλου συνήθως η πλειονότητα αυτών που σχολιάζουν, κάτω από μία είδηση, είναι αυτοί που διαφωνούν με αυτήν. Με μία αναλυτική ανασκόπηση είδα πολλά σχόλια, τα οποία ανέφεραν πως και η ελληνική ακροαριστερά και η ακροδεξιά είναι το ίδιο πράγμα στην συγκεκριμένη περίπτωση, πράγμα που με έκανε να αναρωτηθώ αν έχω διαβάσει λάθος είδηση.
Διάβασα ξανά, λοιπόν, την είδηση και το συμπέρασμα είναι ότι ομάδα ακροδεξιών μαχαίρωσε, κλώτσησε και χτύπησε ομάδα ακροαριστερών που μοίραζε φυλλάδια. Και παρόλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που λένε, πως στην συγκεκριμένη περίπτωση, τα πράγματα είναι ίδια και στις δύο πλευρές.
Μπορεί κάποιος να πει ότι το μοίρασμα φυλλαδίων είναι δυνητικά παράνομο, σε περίπτωση ρύπανσης του χώρου, αλλά δεν μπορεί να συγκρίνει το μοίρασμα φυλλαδίων με τις αιματηρές επιθέσεις της ακροδεξιάς πλευράς. Εάν κανείς επιλέξει να τηρήσει “ίσες αποστάσεις”, τότε πρέπει να κατανοήσει ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι αποστάσεις αυτές ευνοούν την ακροδεξιά.
Τι στο καλό πρέπει να γίνει;
Στο τέλος έρχεται, λοιπόν, η ερώτηση του τι ακριβώς πρέπει να γίνει. Η Ελλάδα καταδίκασε την Χρυσή Αυγή, ως κόμμα, πριν περίπου 2 χρόνια, αλλά η Χρυσή Αυγή, ως ιδεολογία, παραμένει ζωντανή στην Ελλάδα και αυτό πρέπει να μας απασχολήσει. Είναι πράγματι εκπληκτικό πως μία χώρα που υπέφερε αφάνταστα από τον φασισμό και την ακροδεξιά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ξεχνά τόσο εύκολα και ένα μέρος της καταπίνεται από το τέρας του φασισμού.
Τι πρέπει να γίνει συνεπώς; Αρχικά, η ίδια η κυβέρνηση (και κάθε κυβέρνηση) πρέπει να αναρωτηθεί τι κάνει έμπρακτα για την αποφυγή ακροδεξιών εξάρσεων. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση προχώρησε στην υπουργοποίηση τριών βουλευτών της με ακροδεξιό παρελθόν, γεγονός που δεν είναι πολύ ενθαρρυντικό. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διαθέτει μία δεξαμενή ακροδεξιών ψηφοφόρων που ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρεται να θέλει να κρατήσει και να ενισχύσει.
Επίσης, τρομακτική είναι η σιγή της κυβέρνησης σχετικά με τα επεισόδια. Δεν έγινε κανένα διάγγελμα του πρωθυπουργού, δεν έγινε καμία καταδικαστική ανακοίνωση και γενικότερα το μόνο θετικό είναι η μία σύλληψη από το σύνολο των επεισοδίων.
Ζούμε τρομακτικές και διχαστικές εποχές, πράγμα που ωφελεί πολύ την ακροδεξιά. Ο φασισμός τρέφεται και δυναμώνει από τον διχασμό, τρέφεται και δυναμώνει από την αδράνεια, την οποία μετατρέπει σε πράξεις που οδηγούν σε διόγκωσή του. Ένα πρέπει να θυμόμαστε σαν χώρα και κοινωνία… Τον φασισμό τον ζήσαμε στο πετσί μας και δεν μπορούμε να τον συγκρίνουμε με τίποτα άλλο σε αυτή την ταλαιπωρημένη πολιτικά χώρα. Αν τον συγκρίνουμε, του δίνουμε δύναμη και αναγνώριση, πράγμα που λειτουργεί σαν νέκταρ για αυτόν.
Το τελευταίο που επιζητούμε είναι η αναγέννησή του!