Έτσι, κάθισα και σκέφτηκα πολύ αναλυτικά και βαθιά για την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας αυτή την περίοδο. Για την έξαρση ρατσιστικών επεισοδίων το τελευταίο διάστημα στην χώρα μας και κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας…
Από που να το πιάσουμε;
Όταν σκεφτόμουν από που να αρχίσω το ξετύλιγμα του μίτου της Αριάδνης, πήγα πολύ πίσω, στα παιδικά χρόνια και διάβασα στοιχεία που με σόκαραν. 50% των παιδιών στην Ελλάδα έχει βιώσει έστω και μία χρονική περίοδο bullying στο σχολικό περιβάλλον. Τι μας λέει, λοιπόν, αυτό το ποσοστό; Μας λέει πως από μικρά τα παιδιά μεγαλώνουν σε έναν προβληματικό κόσμο, που διδάσκει σε μερικά πως το να το παίζεις μάγκας είναι αυτό που θα σε αναδείξει στην σχολική κοινωνία.
Και οι γονείς; Που βρίσκονται οι γονείς; Δυστυχώς και αυτοί είναι απόντες. Ειδικότερα, η ελληνική επαρχεία ακόμη βρίσκεται βαθιά βυθισμένη σε αντιλήψεις και παραδόσεις προηγούμενων αιώνων, οι οποίες διδάσκουν πως “εάν δεν συμβαίνει στο σπίτι μας, δεν μας αφορά”. Έχω βρεθεί πολλές φορές μπροστά σε περιστατικά bullying, όπου οι παρόντες γονείς δεν έκαναν τίποτα… δεν μίλησαν και πάνω από όλα δεν έπραξαν, για να δείξουν στα παιδιά τους, πως το να είσαι νταής δεν οδηγεί πουθενά. Bullying για το βάρος, για την σεξουαλικότητα, για την εμφάνιση, για την φωνή, για την θρησκεία και πολλά άλλα.
Το περιστατικό με τον Ξιαρχό – Θα βάλουμε ό,τι γουστάρουμε
Για όσους δεν γνωρίζουν τι ακριβώς έγινε και ο διάσημος χορογράφος βρέθηκε στις τάσεις του Twitter, ο ίδιος άρχισε να κοροϊδεύει μια κοπέλα, που καθόταν στο διπλανό τραπέζι από αυτόν και απολάμβανε το ποτό-γεύμα της, λόγω της ενδυμασίας της. Χωρίς την συγκατάθεσή της, ανέβασε το πρόσωπό της στα social media του, την εξέθεσε και η κοπέλα αναγκάστηκε να φύγει από το μαγαζί.
Κανείς θα έλεγε πως “οκ, ας συγχωρέσουμε τον χορογράφο, έκανε μία φορά ένα λάθος” και θα συμφωνούσα εάν δεν είχε ξαναπροκαλέσει αντιδράσεις. Ξεκινώντας, μιλάμε για ένα δημόσιο πρόσωπο, το οποίο επηρεάζει πολύ κόσμο, άρα καθετί που λέει, έχει μία παραπάνω δημόσια βαρύτητα. Επιπλέον, δεν μπορεί κανένας να δημοσιεύει τα χαρακτηριστικά ενός άλλου ανθρώπου, χωρίς την συγκατάθεσή του, άρα μιλάμε και για μία παράνομη πράξη. Τρίτο και τελευταίο, ο κύριος Ξιαρχό έχει προκαλέσει πολλές ακόμη φορές με δηλώσεις του, όπως το ότι δεν του αρέσουν οι γκλιτερωτές αδερφές και έχει μία διαμάχη με ένα άλλο πρόσωπο, το οποίο τον κατηγορεί για σεξουαλικές παρενοχλήσεις των μαθητών του στην σχολή χορού του χορογράφου.
Εκεί έρχεται και η ερώτηση… Στα πόσα ρατσιστικά λάθη αποσύρουμε την συγχώρεση και δεν την δεχόμαστε πλέον; Η απάντηση, λοιπόν, είναι πως η πρόθεση κάνει την διαφορά. Στην περίπτωση του χορογράφου, υπήρξε μία δημόσια συγνώμη, η οποία όμως ακολουθήθηκε από ένα poll, στο οποίο ρωτούσε ποιοι έχουν κοροϊδέψει παχουλά άτομα, προκαταβάλοντας το αποτέλεσμα και αναφέροντας πως όσοι πατήσουν όχι, λένε ψέματα. Μπορείς πράγματι να καταλάβεις εάν η πρόθεση της συγνώμης είναι ειλικρινής ή εάν είναι ψεύτικη και στην περίπτωση του χορογράφου, ήταν ψευδής.
Και τι κάνουμε λοιπόν;
Αρχικά, να ευχηθούμε γρήγορη ανάρρωση στον Τάσο Ξιαρχό, ο οποίος επιχείρησε να τερματίσει την ζωή του, έπειτα από την μαζική αντίδραση στο ρατσιστικό του ξέσπασμα. Ειλικρινά εύχομαι να κατανοήσει πως στο σύντομο χρονικό διάστημα της φήμης του, έχει κάνει πολλά λάθη και ήρθε καιρός να τα διορθώσει σύντομα. Καλές και οι συγνώμες, αλλά κάποτε τελειώνει η κατανόηση. Σκεφτείτε πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος, εάν ασχολούμασταν με τον εαυτό μας, μοιράζαμε αγάπη και δεν νιώθαμε την ανάγκη να πατήσουμε πάνω στα πτώματα άλλων ανθρώπινων ζωών.
Είτε φοράμε ρίγες, είτε αγαπάμε το ίδιο ή διαφορετικό φύλο, είτε ανήκουμε σε άλλη θρησκεία, είμαστε όλοι άνθρωποι σε έναν και μοναδικό πλανήτη. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα ζήσουμε αρμονικά.